DE MISSIE VAN PERRINE
Victor-y-horses (Perrine Coolsaet) begeleidt paarden en hun mens op een duurzame manier naar meer levenskwaliteit, gezonde bewegingen en plezier.
Paardenwelzijn optimaliseren is een optelsom van heel veel componenten. Het is onze verantwoordelijkheid om het paard in al zijn basisbehoeften te voorzien en te werken aan onszelf. Ontstaat er een disbalans in de behoeften dan heeft dat zijn weerslag op de omgang, onze relatie en training met ons paard.
Vanuit een holistische visie inspireer en stimuleer ik paardenmensen om net dat tikkeltje extra te doen voor het welzijn van hun paard.
Paardenwelzijn optimaliseren is een optelsom van heel veel componenten. Het is onze verantwoordelijkheid om het paard in al zijn basisbehoeften te voorzien en te werken aan onszelf. Ontstaat er een disbalans in de behoeften dan heeft dat zijn weerslag op de omgang, onze relatie en training met ons paard.
Vanuit een holistische visie inspireer en stimuleer ik paardenmensen om net dat tikkeltje extra te doen voor het welzijn van hun paard.
MIJN METHODE
Een holistische aanpak met oog op welzijn, gedrag en biomechanica van paard en ruiter vormt onze duurzame trainingsmethode.
|
Horsemanship |
Horsemanship is het opbouwen van een duurzame relatie met het paard. Het gaat over het creëren van een positieve mindset waar er begrip en wederzijds vertrouwen en respect is. Dan pas kan je echt samenwerken.
|
|
Het in balans brengen van het paard vormt de rode draad doorheen de opleiding omdat we op die manier het paard een correcte lichaamshouding en een gezond bewegingspatroon kunnen aanleren.
|
|
Ruiter |
Naar analogie van het paard is het ook noodzakelijk om de ruiter in balans te brengen. Zowel fysiek met het ontwikkelen van een stabiele houding en een functionele zit. Als mentaal door het creëren van een positieve mindset.
|
Door aandacht te besteden aan de mentale en fysieke aspecten van paard en ruiter en deze op een doeltreffende manier te combineren kan ik paarden succesvol trainen.
MIJN VERHAAL - PERRINE COOLSAET
Ze houdt meer van de lucht van buiten dan van binnen, zonder paard kan ze niets beginnen...
Ik was een jaar of zeven toen mijn opa dit in mijn poëzieboekje schreef. Het is duidelijk dat ik toen al gepassioneerd was door paarden. Stiekem droomde ik er al van om later iets beroepsmatig met paarden te kunnen doen. Maar toen ik in 2005 mijn eerste paard, Victor kocht, kwam alles in een stroomversnelling.
Ik was een jaar of zeven toen mijn opa dit in mijn poëzieboekje schreef. Het is duidelijk dat ik toen al gepassioneerd was door paarden. Stiekem droomde ik er al van om later iets beroepsmatig met paarden te kunnen doen. Maar toen ik in 2005 mijn eerste paard, Victor kocht, kwam alles in een stroomversnelling.
Lees meer
Het moest een droom zijn die in vervulling kwam. Het werd een nachtmerrie.
Eerst botste ik op mijn eigen gebrek aan kennis, kunde en ervaring om een jong paard op te leren. Victor kon heel duidelijk zijn ontevredenheid uiten. Ik liep tegen talrijke omgangsproblemen aan. Ik kon Victor niet veilig naar de wei brengen. Hij bleef niet stilstaan bij het opstappen en ontwikkelde singelnijd. Hij kon ontzettend hard bokken. Hij klemde mij tussen zijn lichaam en de muur in de stal. Ik kon hem niet op de trailer laden. Ik kon niet op buitenrit vertrekken want we geraakten niet van het erf af....
Toen kwam hij ongelukkig ten val in de stal. Wat eerst het einde leek te zijn werd onze redding. Na maanden van op en af manken, talrijke dierenartsbezoeken, een ritje naar het ziekenhuis en stalrust viel het verdict: Victor zou nooit meer als sportpaard kunnen ingezet worden. Er werd mij gevraagd of ik hem wou laten inslapen. Hij was toen vijf jaar.
Maar ik was niet van plan om hem op te geven. Hoewel er op dat moment niks leuks aan was, heb ik hem altijd beloofd er het beste van te maken.
Dat werd het begin van onze zoektocht. Ik maakte kennis met horsemanship en een nieuwe wereld ging open. Victor had geen slecht karakter. Hij was mij niet aan het testen. Hij deed niet expres moeilijk. Ik moest hem er niet even doorrijden. Victor had het moeilijk en ik moest hem helpen, tegemoet komen aan zijn behoeften.
Ik was verkocht. Alles wat ik leerde over de natuurlijke behoeften ging ik in de praktijk omzetten. We verhuisden naar een andere stalling waar Victor buiten kon leven met soortgenoten. Zijn voeding werd grondig aangepast. En ik vond weer plezier in het samenzijn en trainen vanaf de grond.
Naarmate onze relatie sterker werd, groeide het verlangen om terug te gaan rijden. Dus ging ik weer op zoek want één ding was zeker. Vanaf nu gingen we het anders doen. Geen trek en sleurwerk meer. Zo kwam ik eerst in aanraking met de Academische Rijkunst. Later zocht ik nog meer antwoorden en kwam ik bij revalidatietraining uit.
Zonder Victor zou ik niet zijn wie ik vandaag ben en zou ik niet doen wat ik vandaag doe.
Hij was de drijfveer om mezelf in vraag te stellen en de motivatie tot persoonlijke ontwikkeling. Het is voor mij dus ook vanzelfsprekend dat hij de eer krijgt zijn naam te geven aan mijn bedrijf. Met Victor-y-horses wens ik iedereen toe wat ik zelf heb mogen beleven. Genieten van elke kleine overwinning, wat die ook mag zijn!
Het verhaal zou niet af zijn als ik mijn andere grote leermeersters niet zou noemen.
Legy, mijn groot hypermobiel sportpaard zette mij aan om verder te zoeken naar een methode die hem stabiel en in balans kon brengen, zowel mentaal als fysiek.
Diego, mijn supersensitieve trauma spanjaard, leerde mij dat kennis en kunde veel waard is maar dat vertrouwen alles is. Het is een dagelijkse zoektocht om een echte meerwaarde voor hem te kunnen zijn. Om tegemoet te komen aan de vraag: Paard, wat kan ik vandaag voor jou doen?
Eerst botste ik op mijn eigen gebrek aan kennis, kunde en ervaring om een jong paard op te leren. Victor kon heel duidelijk zijn ontevredenheid uiten. Ik liep tegen talrijke omgangsproblemen aan. Ik kon Victor niet veilig naar de wei brengen. Hij bleef niet stilstaan bij het opstappen en ontwikkelde singelnijd. Hij kon ontzettend hard bokken. Hij klemde mij tussen zijn lichaam en de muur in de stal. Ik kon hem niet op de trailer laden. Ik kon niet op buitenrit vertrekken want we geraakten niet van het erf af....
Toen kwam hij ongelukkig ten val in de stal. Wat eerst het einde leek te zijn werd onze redding. Na maanden van op en af manken, talrijke dierenartsbezoeken, een ritje naar het ziekenhuis en stalrust viel het verdict: Victor zou nooit meer als sportpaard kunnen ingezet worden. Er werd mij gevraagd of ik hem wou laten inslapen. Hij was toen vijf jaar.
Maar ik was niet van plan om hem op te geven. Hoewel er op dat moment niks leuks aan was, heb ik hem altijd beloofd er het beste van te maken.
Dat werd het begin van onze zoektocht. Ik maakte kennis met horsemanship en een nieuwe wereld ging open. Victor had geen slecht karakter. Hij was mij niet aan het testen. Hij deed niet expres moeilijk. Ik moest hem er niet even doorrijden. Victor had het moeilijk en ik moest hem helpen, tegemoet komen aan zijn behoeften.
Ik was verkocht. Alles wat ik leerde over de natuurlijke behoeften ging ik in de praktijk omzetten. We verhuisden naar een andere stalling waar Victor buiten kon leven met soortgenoten. Zijn voeding werd grondig aangepast. En ik vond weer plezier in het samenzijn en trainen vanaf de grond.
Naarmate onze relatie sterker werd, groeide het verlangen om terug te gaan rijden. Dus ging ik weer op zoek want één ding was zeker. Vanaf nu gingen we het anders doen. Geen trek en sleurwerk meer. Zo kwam ik eerst in aanraking met de Academische Rijkunst. Later zocht ik nog meer antwoorden en kwam ik bij revalidatietraining uit.
Zonder Victor zou ik niet zijn wie ik vandaag ben en zou ik niet doen wat ik vandaag doe.
Hij was de drijfveer om mezelf in vraag te stellen en de motivatie tot persoonlijke ontwikkeling. Het is voor mij dus ook vanzelfsprekend dat hij de eer krijgt zijn naam te geven aan mijn bedrijf. Met Victor-y-horses wens ik iedereen toe wat ik zelf heb mogen beleven. Genieten van elke kleine overwinning, wat die ook mag zijn!
Het verhaal zou niet af zijn als ik mijn andere grote leermeersters niet zou noemen.
Legy, mijn groot hypermobiel sportpaard zette mij aan om verder te zoeken naar een methode die hem stabiel en in balans kon brengen, zowel mentaal als fysiek.
Diego, mijn supersensitieve trauma spanjaard, leerde mij dat kennis en kunde veel waard is maar dat vertrouwen alles is. Het is een dagelijkse zoektocht om een echte meerwaarde voor hem te kunnen zijn. Om tegemoet te komen aan de vraag: Paard, wat kan ik vandaag voor jou doen?
MIJN LOCATIE
Op het einde van een doodlopend straatje, omgeven door weilanden vonden we in 2010 een pareltje waar we onze levensdroom konden waarmaken: een fijne plek voor natuur, mens en dier; de perfecte locatie voor Victor-y-horses.
Je vindt ons in Baal, Tremelo, in de buurt van Aarschot.
Wij beschikken over een goed berijdbare buitenpiste en een gezellige cursusruimte. Kom je op les dan verwelkomen we jouw paard graag in één van onze paddocks. Blijft je paard overnachten dan zijn er indien nodig ook stallen ter beschikking.
Rij rustig de straat in want een enthousiaste hond en een vrolijk buitenkind staan op je te wachten.
Jouw trailer kan je op de oprit of de weide parkeren.
Wil je blijven overnachten? Informeer dan naar onze mogelijkheden.
Je vindt ons in Baal, Tremelo, in de buurt van Aarschot.
Wij beschikken over een goed berijdbare buitenpiste en een gezellige cursusruimte. Kom je op les dan verwelkomen we jouw paard graag in één van onze paddocks. Blijft je paard overnachten dan zijn er indien nodig ook stallen ter beschikking.
Rij rustig de straat in want een enthousiaste hond en een vrolijk buitenkind staan op je te wachten.
Jouw trailer kan je op de oprit of de weide parkeren.
Wil je blijven overnachten? Informeer dan naar onze mogelijkheden.
MIJN OPLEIDINGEN
Sinds 2007 heb ik talrijke opleidingen en cursussen gevolgd op gebied van gedrag, welzijn, training, revalidatie, ruiter en bodywork. Ik heb waardevolle ervaringen opgedaan en diverse samenwerkingen met andere specialisten aangegaan.
